کد مطلب:173008 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
رهایی از وابستگی های دنیوی
عامل بزرگی كه سبب شد مردم كوفه در برابر امام علیه السلام به پا خیزند وابستگی و دلبستگی به دنیا بود. امام حسین علیه السلام در اولین سخنرانی خویش در روز دوم محرم می فرماید:
... ألا ترون ان الحق لا یعمل به و أن الباطل لا یتناهی عنه لیرغب المؤمن فی لقاء الله فانی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما، الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرت به معایشهم، فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون؛ [1] .
آیا نمی بینید كه مردم در زندگی ننگین و ذلت باری به سر می برند كه نه به حق عمل، و نه از باطل رو گردان می شوند. شایسته است در چنین محیط ننگینی، شخص باایمان فداكاری و جانبازی كند و به دیدار پروردگارش بشتابد. من در چنین محیط ذلت بار، مرگ را جز رستگاری و خوشبختی و زندگی با ستمگران را جز رنج و نكبت نمی دانم. مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه ی زبانشان است. پشتیبانی آنها از دین تا آن جاست كه زندگی شان در رفاه باشد و آن گاه كه در بوته امتحان قرار گیرند، دینداران واقعی كم خواهند شد.
امام همواره به بی ارزشی دنیا و متاع آن و به بی پایه بودن زندگی و زرق و برق دنیا اشاره می فرماید:
عباد الله اتقوا الله و كونوا من الدنیا علی حذر؛ فان الدنیا لو بقیت علی احد أو بقی علیها احد لكانت الأنبیاء أحق بالبقاء و أولی بالرضا و أرضی بالقضاء...؛ [2] .
بندگان خدا از خدا بترسید و از دنیا بر حذر باشید كه اگر بنا بود همه ی دنیا به یك نفر داده شود و یا یك فرد برای همیشه در دنیا بماند، پیامبران برای بقا سزاوارتر بودند، جلب خشنودی آنان بهتر و چنین حكمی خوش آیندتر بود.
بنابراین، هر كس فریب بخورد و برای به دست آوردن متاع چند روزه ی دنیا خود را بفروشد، برای همیشه از سعادت اخروی محروم خواهد ماند. به فرموده ی قرآن مجید:
قل متاع الدنیا قلیل و الاخرة خیر لمن اتقی و لا تظلمون فتیلا؛ [3] .
( به مردم ) بگو كه كامیابی دنیا اندك، و آخرت برای پرهیزگاران بهتر است و به اندازه ی تار هسته خرمایی بر شما ستم نمی شود.
... ألا ترون ان الحق لا یعمل به و أن الباطل لا یتناهی عنه لیرغب المؤمن فی لقاء الله فانی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما، الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرت به معایشهم، فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون؛ [1] .
آیا نمی بینید كه مردم در زندگی ننگین و ذلت باری به سر می برند كه نه به حق عمل، و نه از باطل رو گردان می شوند. شایسته است در چنین محیط ننگینی، شخص باایمان فداكاری و جانبازی كند و به دیدار پروردگارش بشتابد. من در چنین محیط ذلت بار، مرگ را جز رستگاری و خوشبختی و زندگی با ستمگران را جز رنج و نكبت نمی دانم. مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه ی زبانشان است. پشتیبانی آنها از دین تا آن جاست كه زندگی شان در رفاه باشد و آن گاه كه در بوته امتحان قرار گیرند، دینداران واقعی كم خواهند شد.
امام همواره به بی ارزشی دنیا و متاع آن و به بی پایه بودن زندگی و زرق و برق دنیا اشاره می فرماید:
عباد الله اتقوا الله و كونوا من الدنیا علی حذر؛ فان الدنیا لو بقیت علی احد أو بقی علیها احد لكانت الأنبیاء أحق بالبقاء و أولی بالرضا و أرضی بالقضاء...؛ [2] .
بندگان خدا از خدا بترسید و از دنیا بر حذر باشید كه اگر بنا بود همه ی دنیا به یك نفر داده شود و یا یك فرد برای همیشه در دنیا بماند، پیامبران برای بقا سزاوارتر بودند، جلب خشنودی آنان بهتر و چنین حكمی خوش آیندتر بود.
بنابراین، هر كس فریب بخورد و برای به دست آوردن متاع چند روزه ی دنیا خود را بفروشد، برای همیشه از سعادت اخروی محروم خواهد ماند. به فرموده ی قرآن مجید:
قل متاع الدنیا قلیل و الاخرة خیر لمن اتقی و لا تظلمون فتیلا؛ [3] .
( به مردم ) بگو كه كامیابی دنیا اندك، و آخرت برای پرهیزگاران بهتر است و به اندازه ی تار هسته خرمایی بر شما ستم نمی شود.
[1] تحف العقول، ص 174.
[2] سخنان حسين بن علي عليه السلام، ص 235.
[3] نساء (4) آيه ي 77.